
مايكل گراهام, يك ويراستار سياسي در روز يكشنبه, در روز يكشنبه نوشت: سوخت زيستي يك روش هوشمند براي انرژي سبز است.عنوان گمراهكننده است. مقاله حاضر در مورد سوخت زيستي براي اجراي موتورهاي احتراق, اما در مورد زيست توده درختان براي توليد الكتريسيته نيست. نسخه ديجيتال با اخبار در مورد يك فرآيند جديد براي توليد كارآمدتر از نظر اقتصادي فرق ميكند.زيست توده براي توليد انرژي يك پل است. در كوتاهمدت, ممكن است در توليد برق به عنوان پشتيبان مفيد باشد هنگامي كه باد ميوزد و خورشيد ميدرخشد. زيستتوده قطعاً بهتر از ذغالسنگ, نفت و گاز است. با اين حال, هنوز نياز به تلاش زيادي براي خشك كردن مواد اوليه وجود دارد كه بايد در طول و بارها برداشت شود در حالي كه خورشيد, باد, گرماي زمين و حركت آب نبايد دوباره پر شوند.گراهام ادعا ميكند كه درختان منبع خوبي براي زيتوده هستند. آنها كربن را در حين رشد جدا ميكنند. اما هيچ شكي نيست كه براي رسيدن به پتانسيل كامل, زمان زيادي طول ميكشد. جنگلهاي قديمي يك مخزن واقعي كربن هستند, اما درختان به صورت يك درخت بيد (مانند درختان كريسمس در الگوهاي متقارن) رشد كرده و با سرعت ممكن برداشت ميكنند.خوراك بهتر, گندميان چندساله (علف جايگزين و علف باغ) يا محصولات چوبي مانند درخت بيد, اكاليپتوس و صنوبر در زمينهاي حاشيهاي كه براي توليد غذا مناسب نيستند. حتي بهتر است از پسماندهاي كشاورزي مانند آردي آبجو, تكههاي چوب, ساقه, پوست درخت, ذرت و ذرت استفاده كنيم.تام كروزباب
منبع